Woda jest niepalna. Wsiąka w palące się ciała, pobierając od nich ciepło. Para wodna powstająca w czasie zetknięcia wody z gorącym przedmiotem hamuje palenie (zmniejsza się wówczas stężenie tlenu w powietrzu. Woda nie jest uniwersalnym środkiem gaśniczym. Nie wolno jej używać do:
-instalacji elektrycznych pod napięciem
-płynów łatwo palnych lżejszych od wody, gdyż opada ona na dno, a substancje palące, rozbryzgując się dookoła, mogą się rozprzestrzeniać, zwiększając tylko pożar
-sodu, karbidu, potasu, ponieważ woda powoduje wydzielanie się z nich gazów łatwo palnych i może dojść do zwiększenia pożaru
-wapna palonego, które w kontakcie z wodą zwiększa swoją temperaturę
-nagrzanych metalowych konstrukcji maszyn i urządzeń, w tym komputerów, ponieważ nagłe ochłodzenie naraża je na dodatkowe uszkodzenia
-eksponatów muzealnych, księgozbiorów i innych cennych przedmiotów, ponieważ woda przyspieszy ich zniszczenie
Piana gaśnicza – powstaje przez wymieszanie środka pianotwórczego z wodą i powietrzem. Tłumi ona płomień, izolując od powietrza i obniżając temperaturę palonego się ciała.
Piasek odcina dostęp tlenu, zapobiega rozpryskiwaniu się ciała palnego, zmniejsza powierzchniowo temperaturę palącego się ciała i promieniowanie ciepła.
Proszki gaśnicze, którymi są drobno zmielone sole nieorganiczne, stosuje się do gaszenia przedmiotów palących się w wysokich temperaturach, metali lekkich, gazów, cieczy palnych. Ze względu na swoje właściwości nadają się do gaszenia cennych przedmiotów, np. eksponatów muzealnych, księgozbiorów oraz instalacji pod napięciem.
Dwutlenek węgla nie powoduje zniszczenia materiału i nie przewodzi prądu, dlatego używa się go przy pożarach instalacji elektrycznych pod napięciem. Można nim tez gasić farby, oleje, lakiery, gazy. Jego właściwości gaśnicze polegają na obniżeniu stężenia tlenu w strefie spalania. Stosowany jest w pomieszczeniach zamkniętych.
Podręczny sprzęt gaśniczy jest używany przez pracowników, zanim na miejsce przybędzie straż pożarna. Jest on prosty w obsłudze i musi się znajdować w widocznym miejscu. Do podręcznego sprzętu gaśniczego zaliczamy: gaśnice przenośne i przewoźne, tłumice, koce gaśnicze, wiadra, beczki z wodą.
Gaśnica proszkowa - jest to cylindryczny zbiornik zaopatrzony w dźwignię uruchamiającą zawór lub zbijak. Środek gaśniczy (proszek) wyrzucany jest przez dyszę lub wężyk zakończony prądowniczką przy pomocy gazu obojętnego (azot lub dwutlenek węgla). Po dostarczeniu gaśnicy w miejsce pożaru zrywamy plombę i wyciągamy zawleczkę blokującą, uruchamiamy dźwignię lub wciskamy zbijak i kierujemy strumień środka gaśniczego na ognisko pożaru. Działanie gaśnicy proszkowej można w każdej chwili przerwać przez zwolnienie dźwigni uruchamiającej lub dźwigni prądowniczki. Ze względu na swoją budowę syfonową gaśnica prawidłowo pracuje tylko w pozycji pionowej.
Gaśnica pianowa - zasady obsługi gaśnicy pianowej są podobne do zasad obsługi gaśnicy proszkowej.
Gaśnica śniegowa - jest to cylindryczny zbiornik zaopatrzony w zawór (pokrętny lub szybko otwieralny) i wężyk zakończony dyszą wylotową. Wewnątrz gaśnicy znajduje się skroplony dwutlenek węgla, który po uruchomieniu gaśnicy pod własnym ciśnieniem wydostaje się na zewnątrz oziębiając się do temperatury ok. – 80C. Po dostarczeniu gaśnicy w miejsce pożaru zrywamy plombę zabezpieczającą (ewentualnie wyciągamy zawleczkę blokującą), uruchamiamy zawór i kierujemy strumień środka gaśniczego na ognisko pożaru. Działanie gaśnicy śniegowej można w każdej chwili przerwać zamykając zawór.
Należy pamiętać, że:
1. W czasie działania gaśnicy należy ją trzymać tylko za uchwyty,
2. Nie wolno używać tych gaśnic do gaszenia palącej się na człowieku odzieży.
Ze względu na swoją budowę syfonową gaśnica prawidłowo pracuje tylko w pozycji pionowej.
Podstawowy sposób użycia poszczególnych gaśnic przedstawiany jest także w sposób graficzny na etykietach naklejonych na gaśnice.
Organizacja akcji gaśniczej:
1.Rozpoznawanie miejsca pożaru - zebranie informacji na temat mieszkańców budynku. Ustalenie ile osób przebywa w zagrożonym budynku, gdzie, wiek stan zdrowia.
2.Wyszukiwanie osób zagrożonych pożarem - osoby dorosłe i zdrowe same szukają wyjścia, dostają się do okien. Można wyskakiwać z okien gdy wysokość nie przekracza 6 m.
3. Sposoby ratowania ludzi- dzieci - szafy, łóżka, pod pościelą, ciemne kąty. Przed wejściem do zadymionego pomieszczenia w miarę zmoczyć swoją odzież. Poruszamy się w pozycji schylonej lub czołgamy się, przy ścianach. Dzieci wynosi się na rękach, dorosłych jeśli są o własnych siłach prowadzi się do wyjść ewakuacyjnych. Nie wolno dopuścić do wybuchu paniki.
Pożary ze względu na rodzaj palącego się materiału:
A-ciała stałe najczęściej pochodzenia organicznego (papier, węgiel, drewno, wełna, mogą być również tworzywa)- woda, piana gaśnicza, proszek gaśniczy, dwutlenek węgla.
B-ciecze palne i substancje stałe topiące się pod wpływem wysokiej temperatury (benzyna, ropa, alkohole, parafina, aceton, pak, lakiery, pasty do podłogi itp., topiące się tworzywa sztuczne) - piana gaśnicza, proszek gaśniczy, dwutlenek węgla.
C-gazy (metan, propan, butan, acetylen) - proszek gaśniczy, dwutlenek węgla
D-metale (magnez, elektron, sód, potas) - piasek
F-tłuszcze i oleje w urządzeniach kuchennych - specjalne roztwory gaśnicze
Pożary:
-okres wojny
1. pożary pojedyncze - mogą być wewnętrzne i zewnętrzne w zależności od tego, czy są wewnątrz, czy na zewnątrz budynku.
2.pożary blokowe to najczęściej efekt łączenia pożarów pojedynczych. Mogą zająć kilka budynków, a nawet całe ulice.
3. pożary przestrzenne obejmują kilka ulic lub wiele pożarów łączących się w jedno ognisko. Trwają długo, a ich sprzymierzeńcami są: gęsta zabudowa, wietrzna pogoda, drewniane szopy i parkany oraz składy materiałów łatwopalnych.
4.burze ogniowe: mogą powstawać z połączeń pożarów przestrzennych lub pojedynczych. Są trudne lub niemożliwe do ugaszenia. Ze względu na wysoką temp. i utrudnioną akcje gaśniczą szybko rozprzestrzeniają się na wszystkie pobliskie obiekty. Pożary takie najczęściej są skutkiem zmasowanego nalotu. Mają powierzchnie co najmniej 3 km2.
Przyczyny powstawania w czasie pokoju:
• wadliwa instalacja elektryczna, przebicie izolacji elektrycznej, zwarcie
• podpalenia
• nieumyślne zaprószenia ognia przez człowieka
• wypadki komunikacyjne
• wypalanie traw
• susze
• niedopałki papierosów
• pozostawione bez nadzoru źródła ciepła
• wadliwość instalacji gazowej
• wyładowania atmosferyczne
• samozapalenia – dotyczy substancji, które zostały silnie skoncentrowane w jednym miejscu, jak na przykład: wilgotne siano, wata, torf, węgiel, farby. W ich wnętrzu, ze względu na brak cyrkulacji powietrza, wytwarza się temperatura powyżej 200 °C (zazwyczaj powyżej 250 °C!), co prowadzi do tlenia, a dalej powstania płomieni. Niektóre rośliny (Pirofity) i całe formacje roślinne są przystosowane do okresowych pożarów, a ich budowa i wydzielane przez nie substancje (np. olejki eteryczne) sprzyjają samozapłonowi.



To pewnie nie wszystko ;] wiem bo nie wstawiłam pewnie tego co było na początku;] jak znajdziecie to wstawcie ;))))